Denge.

İnsan düşündükçe, nasıl da batıyor derinlere. Anlaşılamamak ne acı!

Yalnızlık da denemez buna, bambaşka bir şey bu! 8 milyarın içinde yer edinememek.. Bu aitsizlik, tarifi mümkün mü? 

Kişinin benliği fırtınalı bir gecede hayatta kalmaya çalışan bir mum ışığının akıbetine kaldığında o minicik ateşi, o son umudu hayatta tutmaya çalışmak ne kadar da zormuş. 

Düşünmek ne kadar da derin bir çukurmuş meğer, özellikle insan zihninde o çıkış merdivenini bulamadığında! Kırılgan kalbini emanet ettiğinde en acımasızlara, onu tek parça halinde bulmayı ummak- kuruduğunda gözyaşları, her şeye devam edebilmekmiş mesele demek ki... Ne kadar zorlu bir imtihan! 

Yaşamak ne kadar da güzel halbuki, insanlar bunu zorlaştırmadıklarında...

Tam ilerlemek, hatta koşmak istersen bacaklarını hissedememek, uçmak isterken kırmış olduğun kanatlarına bakakalmak... Çığlık atmak isterken nefes dahi alamamak! 

Belki de alışmak gerekiyor her şeye- kabullenebilmek gerekiyor. Ama bunun için gereken güç var mı, kaldı mı? Bunun cevabı ne kadar da derinlerde... 

Ama her şeye rağmen hissedebilmek ne güzel, acıyı da- mutluluğu da.. Kabullenebilmek evreni, varoluşu- hissedebilmek derinlerde. Kovalayabilmek huzuru- mutluluğu... Her şeyin basit ve güzel olduğu bir evrenin hayalini kurabilmek! Hayallere sarılabilmek her an, en zorlu uçurumlarda bile umudunu kaybetmemek! 

Belki de bir gün başarabilecek insanoğlu, belki de başaramayacak. Gerçek olan anlamını yitirmeye başladığında, ne kadar da zor aslında insan kalabilmek. 

Tüm evrene, insanlık adına özür dileyebilmek yapılması gereken şeylerden olsa gerek. Bir gün her şeyin güzel olacağı- herkesin hak ettiğine ulaşabileceği yaşamın bir geleceğine inanabilmek.. İnsan en çok da hatırladıklarıyla- daha doğrusu unutamadıklarıyla test ediliyor belki de. Keşke zihnimizi temizleyebilme gücüne sahip olsaydık- bazı şeyleri unutamamak ne kadar büyük bir delilik! Sırtında devasa bir yükü taşımak gibi adeta, her an her saniye... Bukowski' nin bir alıntısı gibi; 

"Sonra bir şeyler olur adını koyamadığın ve artık eskisi gibi olamazsın." 

En zoru da insanın içinde olup biteni, kimseyle paylaşamıyor oluşu. 

Anlatamıyorsunuz, çünkü anlamayacaklar. Nasıl anlamalarını beklersiniz ki? 

Ölmek mi? hayır değil. Yaşarken ölmek belki de, konduramamak bazı şeyleri. Keşke bu denli güce sahip olmasaydı beynimiz. Keşke bir 'fail-safe' tuşuna sahip olabilseydik. Hiçbir şey için geç olmadan- durdurabilseydik bütün bunları. İnsanın umudu bir pamuk ipliğine bağlıyken yaşama odaklanabilmesi ne kadar zor. 

Öfkeyle, kızgınlıkla ve kırgınlıkla kör oluyor insan. Ama sakin bir ruhla düşünerek doğruları görebiliyordur belki de...

"Her şeyden önce anlaşılabilmeyi çok isterdim. Her şeyin bu denli uzak olduğu bu dünyada, bir kez olsun- anlaşılabilmeyi..."

Sevgilerimle

ironicl3

Doğrusuyla, yanlışıyla mücadelemiz..

Bazen hayat ne kadar da garip.. 

Huzurun en çok da uzaklarda ve sessizlikte bulunabildiği bu zamanlarda, bir süredir düşünmeden edemediğim bazı şeyler var..  Bir insanın kişiliğini neler oluşturur? Biyolojik faktörler mi, çevresel faktörler mi? Aile faktörü mü? En nihayetinde her insan eşi benzeri olmayan bir ruha ve bir enerjiye sahip değil mi? 

Kötülük, düşüncesizlik ya da kendini beğenmişlik gibi negatif yanlarımızın oluşmasından tam olarak ne sorumlu? Tamamen biyolojik- ailevi ya da psikolojik bir etmenlere mi bağlı bütün bunlar? Ne kadar zorlu şartlarda- kötülüğün içerisinde büyüdüğü halde adeta bir meleğin kalbine sahip insanlar da gördü bu dünya, tam tersini de... 

Who are you, Beneath your mask?

İnsan yaşadıkça, seçimleriyle ve sonuçlarıyla tanıyor hayatı ve insanları. Ve insan kendisini, olduğu gibi sevecek insanların varlığına öyle hasret ki aslında. Sahip olunan mal- mülk ya da maddi olan hiçbir şeyi önemsemeden, yalnızca sahip olduğu kalbinin değeri için sevilebilmeye.. 

Ne fedakarlıklar, ne emeklerin adeta üzerinden geçildi bu dünyada.. Ne doğru insanlara yanlış değerler verildi, ya da tam aksine ne yanlış insanlar da göğe çıkarıldı bu hayatta.. Ama ben bazı değerlerin çok yüce olduğuna inanıyorum. Bazı insanların bir ömür de yaşasa- ulaşamayacağı değerler var.. Bir başak bile büyüdükçe boynunu eğmez mi? İnsandaki kibir neden öyleyse? Yaşama dair her konuda eşsiz bir kılavuza sahibiz, doğaya.. 

Ve bir de sevgi faktörü var. Etkisiyle bizleri bazı zamanlarda adeta kör eden. Olmayacak insanları zihnimizde büyütmemizi, ve belki de en değerli parçamıza... hayallerimize ortak etmemize vesile olan o güç... 

Değişmeyeceğini bildiği halde nasıl da güvenir insan, kendisini kandırmaya devam ederek. Bu noktada en çok da kendi benliğini ayaklar altına almış olur aslında.. Ama en nihayetinde insan hata yaparak doğruyu daha net bir şekilde görmeye başlamaz mı? Fakat hatalarını altına çeviremiyorsa, hayatı boyunca hata yapmaya mahkum bir şekilde yaşamak zorunda kalacaktır şüphesiz...

 İnsana dair değişmeyecek bir gerçek vardır bunu unutmamak gerekiyor. Bir atasözümüzde ne kadar da doğru ifade edilmiş. "Huylu huyundan vazgeçmez.." Zaman zaman zorlu deneyimler sonrasında derin bir hiçliğe bürünür insan. Anlaşılamadığı, ait olamadığı bu dünyada sessizliği ve yalnızlığı seçer..  Bomboş odalara sığamaz hale gelir. Gökyüzünü yutan duvarlar tarafından ezilmeye başlar.. İlhan Berk'in şu sözünü hatırlıyorum. "Sessiz değilsin. Büyük bir gürültünün içindesin, duymuyorlar..."

Bir insana değer veriyor ve hayatınızda yer almaya devam etmesini istiyorsanız, onun şimdi ya da geçmişinde çevresindeki insanlara yaptığı iyilikleri de kötülükleri de gözlemleyin. Çünkü onlara yapılan ne ise, muhtemelen bir gün siz de bunu deneyimleyeceksiniz. Bu tıpkı geçmişte eşini ya da sevgilisini aldatan birinin, aldattığı kişiyi de muhtemelen bir gün başkasını ile yeniden aldatacağı ve aldatılacağı gerçeği gibi. Ne yazık ki bu bir nevi ruhsal bir hastalık gibi.. Bugün sizden vazgeçen, yarın bir başkasından da vazgeçebilir. Küçük şeyler bile aslında bazen o kadar belirleyici olabiliyor ki. Fakat evrenin sahip olduğu denge gerçekten insanı zaman zaman fazlasıyla şaşırtıyor. Eninde sonunda herkes hak ettiğini buluyor aslında. Emin olduğum, kalpten hissettiğim bir gerçek bu. Herkes er ya da geç yaşattığını yaşıyor. Mutlu eden mutlu oluyor, acı çektiren acı çekiyor. Bu sebeple iki günlük dünyada bir insanı üzmek, kırmak neden?  

Empati yeteneği kişinin, insanlık seviyesini belirleyen en önemli faktörlerden bir tanesi.. Vicdanımızın değeri ve empati yapabildiğimiz kadar insanız. İnsan başını yastığına koyduğunda vicdanı rahatsa, bundan büyük bir mutluluk olabilir mi? Dünyadaki herkesin, vicdanına denk insanlarla karşılaşmasını dilemeli her zaman..  

Ve bir önemli gerçek daha, kendimizi sevebilmek- ve kendimizi affedebilmek gerekiyor. Hepimiz doğrusuyla- yanlışıyla pek çok seçimler yapıyoruz yaşam süremizde. Her seçim doğru olmak zorunda değil. Bazı yanlışlar vardır ki nice yanlışlardan uzak tutar bizi.  Yaşama ve evrene karşı serbest bırakabilmeli insan kendisini. Gelmekte olan dalgalara doğru sürekli kulaç atmanın bir mantığı yok. Rüzgarın yönünü de yaşam belirliyor, dalgaların gücünü de.. Zaman zaman akışına bırakmalı- ve yapmacık olan her şeyden soyutlamalıyız kendisini.. Çünkü insan sevinse de, üzülse de nihayetinde pek çok şey- olacağına varıyor hayatta.. 

Sevgilerimle

ironicl3

İyilik- Kötülük ve Denge

 Dünyayı geliştirmek istiyorsak hepimizin paylaşması gereken sorumluluklar var. Şarkı aslında tam anlamıyla buna işaret ediyor. 

Bitmeyen güç savaşları ve hırslarla solmaya bırakılmış olan iyiliğin karşısında bizler yalnızca oturup sessizce izlemeye devam ettiğimiz sürece bir şeylerin düzelme şansı var mıdır? Hatalar için yalnızca başkalarını eleştirmek yerine en başta kendi hatalarımızın çözümlerine odaklanıp değişimin bir parçası olamaz mıyız? Kişi öncelikle kendisine zarar veren her şeyden uzaklaşmalı. Sonrası değişim ve gelişim zamanı...

“Nerede iyileşeceğim nehirler kuruduğunda? 

Nehirlerin- denizlerin olmadığı bir dünya.. Tıpkı iyiliğin olmadığı bir topluma gönderme gibi.. Bir kelime bile bazen hayatlarımızı ne denli değiştirebiliyor. Ufak bir teşekkür ya da bir tebessüm bir insanın gününe renk katabilir bunu unutmamak gerekli. Ayrıca sessizliğin bizi mahkum edeceğinden bahsediyor şarkı. Sessizlik, çığlıkları bastırdığı zaman kaybetmeyecek mi insanoğlu pek çok şeyi? 

“Seçimlerimiz bize ait, ama sonuçları hepimizi etkileyecek.."

Geçen zamanın, an'ın telafisi yok ne yazık ki. Ama hiçbir şey için geç değil.  Seçimlerimiz bize ait olsa da sonuçları çoğu zaman dünyayı etkiliyor. Örnek olarak bir kişiye yaptığınız iyilik de gösterilebilir, kötülük de..  Çevrenin insan gelişimine- insan psikolojisine olan katkısı çok büyük. Örneğin Avrupa'nın bir şehrinde bir tramvaya ya da otobüse bindiğinizde genelde insanların gülümsediğini ve mutluluk saçtığını görebilirsiniz. Aynı gözlemi İstanbul'da bir metrobüste yapmayı deneyin. Çevremiz nasıl bir hal almışsa (daha net bir tabirle söylemek gerekirse çevrenin aurası nasılsa) zamanla çevredeki pek çok kişinin de aurasına etki etmeye başlıyor. 

“Ülkeyi yöneten kişi duyuruyor. Dünyayı kurtaran ve fakirleri besleyen o olacak. Ve bu vaatleri yerine getirilmediğinde. Sıradaki kişi aynı yalanlarla tahta çıkacak.."

Politikacıların insanların zihnini bulandırmak için kullandığı en büyük güç, bildiğiniz gibi medya faktörü. Söz konusu rant ve hırs olduğu zaman- vaatler birer yalan makinesine dönüşüyor ve haliyle hiçbir şey görüldüğü gibi olmayabiliyor. Bu sebeple hiçbir parti- kişi ya da ideoloji için hiçbir şekilde ruhunu teslim etmemeli insan... 

Kararlar ve sonuçları hakkında başka bir örnekle ifade etmek gerekirse-  siz bir insanı affetmemeyi seçtiğinizde aslında siz o insanı cezalandırmıyorsunuz- tam aksine kendinizi cezalandırıyorsunuz. Bazı şeylerin gitmesine izin vermeyi öğrenmek gerekiyor hayatta. Hafifleyip, daha emin adımlarla ilerleyebilmek adına.. 

Toplumların kılavuzu en başta iyilik olduğunda, birlik- beraberlik kadar da değerli olurdu. Şarkıda anlatmak istediği de bir nevi bu. İyilik ve güzellik odağında birlik olabileceğimiz günler görebilmek dileğiyle..

Yanlış bir çevrede- zorluklarla büyüyen, hayatı boyunca kötü bir insan olduğunu kabul etmiş fakat bunu değiştirmek için elinden geleni yapmış bir insanın hikayesi. Ona yol gösteren insanın gerçek yüzünü geç de olsa anlamış. Sorgulamaya- kendisini bu yanlış düzenin içerisinden çıkartmaya çalışmış. Hatta sevdiği insan ile hayal ettiği geleceği bile bu uğurda ertelemiş, fakat..

Bir gün kendisine verem teşhisi konulduğu andan itibaren yapmış olduğu tüm hataları ve yanlış seçimleriyle yüzleşme fırsatı bulmuş. Sonrasında tükenmekte olan ömrünün son günlerini yalnızca doğru olduğuna inandığı şeyleri gerçekleştirebilmek adına harcamış. Her ne kadar kendisini kurtaramamış olsa da kurtuluşu hak ettiklerine inandığı bir takım insanları bu yanlışlıkların içerisinden çıkartabilme uğruna hayatını feda etmiş bir isim, Arthur Morgan. Ve ona hitaben yazılmış bu şarkı.. 

Bu aslında oldukça etkileyici bir şey. Bir karakteri izliyorsunuz, onun hayatını- yaptıklarını.. Pek çok kez seçimlerinin bedeli çok ağır olsa da özellikle başkaları için, yine de içerisinde bir yerde hala o iyilik parçasının olduğunu görebiliyorsunuz. "See the fire in your eyes" kısmı da bunu ifade ediyor aslında. İçerisindeki iyiliği görebilen ve bu uğurda ona olan inancını hiç yitirmemiş olan Mary'nin sözleri olarak görülebilir.. 

“There is a good man within you… But he is wrestling with the giant..” 

İyilik herkesin içinde var, tıpkı kötülük gibi. Kişi hangi tarafı daha çok beslerse bir tarafı o denli büyüyecektir içerisinde. Ve bir diğerini mağlup etme şansı bir o kadar artacaktır. Yaptığımız tüm iyilikler ve kötülüklerle şekillenir yaşantımız çoğunlukla.. Gelip geçici hayatta- değer verilen, önemli görülen şeyleri ertelememek gerekiyor.. Yaşadığınız her an, son an' ınız olabilir... 

Steve Jobs' a ait şu alıntıyla sonlandırmak istiyorum;

"Her sabah uyanıp kendime şu soruyu sordum; " Eğer bugün hayatımın son günü olsaydı, bugün yapacağım şeyi yapmak ister miydim?"

Ve cevaplarım defalarca kez "Hayır" olduğu zaman, bir şeyleri değiştirmem gerektiğini anladım.

Yakın zaman içerisinde ölebileceğimi hatırlamak bu hayatta büyük seçimler yapmama yardım etmemi sağlamış yegane bir güç oldu.

Çünkü neredeyse her şey, başkalarının üzerimdeki beklentileri, sahip olduğum tüm o gurur, başarısızlık korkusu- bütün bunlar ölümün karşısında tek tek yok olmaya mahkumlar. Bütün hepsi gittiğinde, geriye yalnızca gerçekten önemli olan kalıyor..

Kaybedecek bir şeyinizin olduğu yanılgısından uzak durabilmek için en iyi yol bir gün öleceğinizi hatırlamaktır. Sahip olduğunuz an'dan başka hiçbir şeye sahip olmadığınız bu dünyada, kalbinizi takip etmemeniz için hiçbir sebep yok.."

Sevgilerimle

ironicl3

Seçimlerimiz bize ait, ya sonuçları?

 

Dünyayı geliştirmek istiyorsak hepimizin paylaşması gereken sorumluluklar var. Şarkı aslında tam anlamıyla buna işaret ediyor. 

Bitmeyen güç savaşları ve hırslarla solmaya bırakılmış olan iyiliğin karşısında bizler yalnızca oturup sessizce izlemeye devam ettiğimiz sürece bir şeylerin düzelme şansı var mıdır? Hatalar için yalnızca başkalarını eleştirmek yerine en başta kendi hatalarımızın çözümlerine odaklanıp değişimin bir parçası olamaz mıyız? Kişi öncelikle kendisine zarar veren her şeyden uzaklaşmalı. Sonrası değişim ve gelişim zamanı...

“Nerede iyileşeceğim nehirler kuruduğunda? 

Nehirlerin- denizlerin olmadığı bir dünya.. Tıpkı iyiliğin olmadığı bir topluma gönderme gibi.. Bir kelime bile bazen hayatlarımızı ne denli değiştirebiliyor. Ufak bir teşekkür ya da bir tebessüm bir insanın gününe renk katabilir bunu unutmamak gerekli. Ayrıca sessizliğin bizi mahkum edeceğinden bahsediyor şarkı. Sessizlik, çığlıkları bastırdığı zaman kaybetmeyecek mi insanoğlu pek çok şeyi? 

“Seçimlerimiz bize ait, ama sonuçları hepimizi etkileyecek.."

Geçen zamanın, an'ın telafisi yok ne yazık ki. Ama hiçbir şey için geç değil.  Seçimlerimiz bize ait olsa da sonuçları çoğu zaman dünyayı etkiliyor. Örnek olarak bir kişiye yaptığınız iyilik de gösterilebilir, kötülük de..  Çevrenin insan gelişimine- insan psikolojisine olan katkısı çok büyük. Örneğin Avrupa'nın bir şehrinde bir tramvaya ya da otobüse bindiğinizde genelde insanların gülümsediğini ve mutluluk saçtığını görebilirsiniz. Aynı gözlemi İstanbul'da bir metrobüste yapmayı deneyin. Çevremiz nasıl bir hal almışsa (daha net bir tabirle söylemek gerekirse çevrenin aurası nasılsa) zamanla çevredeki pek çok kişinin de aurasına etki etmeye başlıyor. 

“Ülkeyi yöneten kişi duyuruyor. Dünyayı kurtaran ve fakirleri besleyen o olacak. Ve bu vaatleri yerine getirilmediğinde. Sıradaki kişi aynı yalanlarla tahta çıkacak.."

Politikacıların insanların zihnini bulandırmak için kullandığı en büyük güç, bildiğiniz gibi medya faktörü. Söz konusu rant ve hırs olduğu zaman- vaatler birer yalan makinesine dönüşüyor ve haliyle hiçbir şey görüldüğü gibi olmayabiliyor. Bu sebeple hiçbir parti- kişi ya da ideoloji için hiçbir şekilde ruhunu teslim etmemeli insan... 

Kararlar ve sonuçları hakkında başka bir örnekle ifade etmek gerekirse-  siz bir insanı affetmemeyi seçtiğinizde aslında siz o insanı cezalandırmıyorsunuz- tam aksine kendinizi cezalandırıyorsunuz. Bazı şeylerin gitmesine izin vermeyi öğrenmek gerekiyor hayatta. Hafifleyip, daha emin adımlarla ilerleyebilmek adına.. 

Toplumların kılavuzu en başta iyilik olduğunda, birlik- beraberlik kadar da değerli olurdu. Şarkıda anlatmak istediği de bir nevi bu. İyilik ve güzellik odağında birlik olabileceğimiz günler görebilmek dileğiyle..

Sevgilerimle

ironicl3

Beklentiler- pişmanlıklar..

 Beklentiler- pişmanlıklar üzerine.. 

İnsan zihni karmaşık bir yapıya sahip. Bazen insanları anlamak da, insanlar tarafından anlaşılmaya çalışmak da adeta bir mücadele haline gelebiliyor hayatta. Sevgi emek üzerine kurulur. Temel sağlam olursa pek çok zorluğa dayanabilir. Fakat bazen kalp öyle kırılır ki, bir daha onarılması imkânsız hâle gelir. Kişi aniden çabalamamaya başlar çünkü uğruna savaşacağı bir şey kalmamıştır..(06:49​) 

Ve nihayetinde en acı tecrübelerden biri deneyimlenir. "Bir kalpten soğumak.." Bir insanın sizin için 'yaşarken ölmesi' gibidir bu... Öncesinde rüyalar kâbuslara dönüşür. Her uyanış mevcut hayal kırıklığını anımsatır. Nihayetinde o derin sessizlik-hissizlik hali başlar, kişi ışıklar içinde saklanacak karanlık arayacak hâle gelir.. 

'Ufak hatalar belirleyici değildir' düşüncesi bir yanılsama değil midir? En başta ufak şeylere odaklanmak- zamanla sizin büyük resmi görebilmenizi de sağlayabilir. Vicdanınızın penceresinden baktığınız sürece elbette..  

Hayatta hiçbir şey, kişinin benliği kadar değerli değil. Hiç kimsenin zihnini bulandırmasına izin vermemeli insan. Hiç kimse için değişmemeli. Duygusuzluk- vurdumduymazlık gördüğünde bulunduğu yeri değiştirmeli. Doğru bildiği şeyi yapmalı. Bu, başkalarının yanlışı olsa bile... 

Ve en önemlisi,  aynı duruma düşmedikçe hiç kimseyi yargılamamalı.  "Vicdan, merhamet, alçakgönüllülük.." Bunlar en yüce değerler... Bu değerlerden yoksun insanlarla tüketmemeli bu değerli yaşamını…

Ötesinde;

Sevgilerimle

ironicl3

Kaçış, çabalayış ve hayaller..

 İnsanları tanıdıkça onlardan uzaklaşan, kalabalıklar içerisinde yalnızlığı tecrübe eden birinin hikayesi.. Bir büyükten- küçüğüne nasihatler.. Kaçış, çabalayış ve hayaller..  

Kalbinin sesine kulak vermeli insan her zaman. Hayatta yalnızca onu mutlu eden şeyleri yapmalı. Değer görmediği yerde kendisini tüketmemeli. Evrende her şey belli bir düzende ilerler. Çölde yetişen bir lavanta göremezsiniz. Her şey bir dönüşüm halindedir. Çiçekler vakti geldiğinde açar- yapraklar vakit geldiğinde dökülürler. Bu dönüşümün parçası olamayan- tam akside karşısında olan tek canlı türü de bir bakıma insanoğlu. Doğa tek başına bizler için bir kılavuz aslında- her parçasıyla örnek teşkil edebilir. Yalnızca bakabilmek- daha ziyade görebilmek gerekiyor.. 

Her insanın bir kaçış noktası vardır bu hayatta, kendisini- düşüncelerini özgürce muhafaza edebildiği..  İzin vermemeli hiç kimsenin o yeri tahrip etmesine.. 

Uzaklara yelken açabilmeli, gerektiğinde... 

Sevgilerimle

ironicl3

Zihnimizin olmayan duvarları..

No Clear Mind - Static

Bir süredir yazamıyordum, bugün bir şarkı eşliğinde oluşturmak istedim bu blog yazımı. Şarkının eşsiz huzuruyla okumanız dileğiyle...

Zamanımız gerçekten alışılmışın dışında. Çok farklı ve bir bakıma zorlu geçen bir süreçten geçiyoruz. Özellikle böyle zamanlarda ruh sağlığını koruyabilmek bir tık daha önemli kalıyor. Her türlü zorluğu yaşayabiliyoruz- yaşamalıyız da. 

Düşmeyi bilmek gerekiyor sonrasında ayağa kalkıp daha sağlam basabilmek için. Yanlış insanları da tanımamız gerekiyor, doğrunun kıymetini bilebilmek için. Kırılmak da gerekiyor bu hayatta, kırmamayı öğrenebilmek için. Hayatta en güzel şeylerden biri kalp kazanmak değil midir? Ufak bir tebessüm bile bazen bir insanın gününü güzelleştirmeye yetiyor. İyiliğin olmadığı bir dünya hayal edin- yaşamak için bir sebebiniz kalır mıydı? Benim kesinlikle kalmazdı. Hayat her an'ıyla iyi ya da kötü maceralarla dolu bir serüven gibi hepimiz için. Herkes kendisine biçilen hayatı yaşıyor ve şekillendiriyor seçimleriyle. Her seçim aslında o kadar önemli ki, yaşam sürecinde yaptığımız her seçim bizim için bir basamak. Kimi seçimlerimiz bizi yukarı taşırken, kimisi aşağıya indiriyor. Neyin doğru- neyin yanlış olduğunu anlamak söz konusu olduğu için hata yapmak aslında ekseriya önemlidir. Bu sebeple hayatın önümüze çıkartmış olduğu tüm seçimler için minnettar olmalıyız. En temelinde yolda yürürken yardıma ihtiyacı olan bir insan gördünüz, ve o yardım istemediği halde yardım ettiniz. Bu gibi bir seçim sizin içinizi huzurla dolduracaktır aslında. İnsan böyle bir an yaşadığı zaman evrene minnettar olabilmeli. 

"Bana iyilik yapma fırsatı tanıdığın için minnettarım.." 

Ancak kimi zaman insan sevginin de etkisiyle büyüleniyor ve değer verdiği insanların bazı yanlışları göremez hale geliyor. Ama nihayetinde o yanlışlar o kadar net bir şekilde görünmeye başlıyor ki insana. Adeta o buğu ortadan kalkıyor ve her şeyi çok net bir şekilde görmeye başlıyorsunuz. Bir çıkmazda mı kaldınız? Ne yapacağınıza karar veremiyor musunuz? İşte öyle zamanlarda olayları her zaman vicdanınızın terazisinde tartmaya çalışın- çünkü o terazi asla şaşmaz.. 

Son zamanlarda eskiden dinlediğimden daha çok enstrümental müzikler dinler oldum. Çünkü bu şarkılarda sevdiğim bir şey var. Şarkının liriklerini, sizin düşünceleriniz oluşturuyor. 

Adeta akıp gidiyor hisleriniz şarkıyla, lirikler oluşmaya başlıyor zihninizde. Düşünmek için muazzam bir fırsatınız oluyor. Şarkının inişlerinde ve çıkışlarında yapmış olduğunuz hataları ve pişmanlıkları anımsıyorsunuz. Tam işin içinden çıkamayacağınızı düşündüğünüzde aklınıza şunlar geliyor. 

Hayat her zaman bize hak ettiğimizi verir aslında, herkes nihayetinde hak ettiğini bulmaz mı zaten?

Bhagavadgita'a ait bu değerli alıntıyla sonlandırmak istiyorum şimdi.

Ne olduysa, hayırlısı için oldu , ne oluyorsa, hayırlısı için oluyor. 

Ne olacaksa, hayırlısı için olacak. 

Ne kaybettin ki, ağlıyorsun? Ne getirdin ki, kaybettin?  Ne yarattın ki, yok oldu? 

Ne aldıysan, buradaydı. Ne verdiysen, buradaydı. 

Sana bugün ait olan, Dün başkasına aitti. 

Yarın da bir başkasına ait olacak. 

O zaman ne için boşuna üzülüyorsun? 

Değişim, evrenin yasasıdır. 

_____________

Sevgilerimle

ironicl3