mülkiyet.. para için yaşayan mutsuz insanlar..

Bügünkü yazımda mülkiyeti konu alacağım..

Ülkemizde farkettiğim kadarıyla, insanlarımız sadece çalışmak için yaşıyorlar.. demek istediğim, çalışarak hayatta kalıyorlar.. yurt dışında gözlemlediğim olaylardan biri de şudur ki; insanlar 'çalışmak için yaşamıyorlar', 'yaşamak için çalışıyorlar'.. fakat bizde olay değişiyor.. insanımız yaşamak için çalışıyorlar, ne hobiler umurlarında ne mutluluk, onlar sadece hayatta kalmak için çalışıyorlar, ve işin kötü kısmı, yaşamaya zamanları olmuyor..

ben her zaman bir hobi insanı olmuşumdur, ilgimi çeken bir hobi bulduğumda hemen ona atılmak isterim ve coğu zamanda atılırım. (çok sabırsızım sanırım) fakat insanların da böyle olması gerektiğini düşünüyorum.. biz bu dünyaya sadece çalışmak için gelmedik, aksine,mutlu olmak ve yaşamak için geldik..
günümüzde insanlarda ki para hırsını gördükçe midem bulanıyor, herkes o kadar takılmış ki maddiyata başka hiç birşey umurlarında değil, hayattan zevk alamıyorlar.. sadece paraya tapıyorlar.. yanlış..

dünyayla ilgili bildiğim birşey varsa oda paradan- maddiyattan ibaret olmadığıdır.. maddiyat- para hırsından önce mutlu olmayı deneyin, insanlara- hayvanlara yardım etmeyi deneyin, bırakın huzur sizi bulsun..
ardından tekrar düşünün, para için değer mi? kişiliğinizi değiştirmek- yaşam stilinizi değiştirmek? benim düşüncem hayır.. değmez .. hemde asla!

oldum olası nefret ettim şu teknolojiden, insan bolluğundan, metropolislerden..
hep doğayı ve hayvanları daha çok sevdim..

umarım bir gün istediğim şekilde yaşayacağım, şehirlerden, kalabalıklardan uzak.. huzurlu bir yerde..
ve söylememe gerek yok sanırım? maddiyatın bu kadar değerli olmadıgı bir yerde :)


saygılarımla
ironicl3

saygı, insanlık, merhamet.. bu korkunç dünyada bize gerekli 3 şey..

konu başlıgında bahsettiğim üç elime, hepside tek tek yok olmak üzereler...
işin kötü yanı onların yokluğu dünyayı daha da berbat bir yer yapıyor.. kimi insanlar ölümden korkarlar, aksine ben ne zaman öleceğini merak edenlerdenim.. hayatımda şu ana kadar gerçek anlamda bir kişiyi sevdim, onuda kaybettim..
düşünüyorum, öteki dünya bundan ne kadar kötü olabilir?

gerçekten sevdiğiniz birini kaybetme duygusunu bilir misiniz? hayatınızın sonuna kadar bir ömrü onunla geçirebiliceğiniz bir insanı kaybetmişsiniz, ne beklersiniz ki hayattan?
ben ne olursa olsun umudumu asla kesmedim, belki bir gün dedim.. belki de bu yüzden kaybediyorum..

günümüzde insanların hala bu denli çıkar merakından bıktım usandım, herkes bir çıkar peşinde, herkes maddiyatta herkes kendini düşünmekte.. o filmlerde izlediğimiz efsanevi olaylar, fedakarlıklar artık sadece filmlerde sanırım..

saygılarımla..

toplumun aslında açgözlü olması..

bu yazımın konusu insanlar olacak..
açgözlü, ve hırslarının kölesi olmuş insanlar..
öyle zamanlarda yaşıyoruz ki insanlar sadece maddiyata odaklanmış durumda..

parası olmadığı halde saygı görebilecek insan muhtemelen yoktur günümüzde..
düzeni hiçbir zaman sevemedim, eğer 100 insan tok iken 1 insan dahi sokakta aç ve açıkta yaşıyorsa bunun sorumlusu o 100 kişidir! diye düşünüyorum. her şeyin maddiyat olduğunu düşünüyoruz belki şu günlerde..
anlayacağız herşey olmadığını fakat çok geç olacak..
keşke dünyada isanların "savaş" olarak nitelendirdiği katliamlar olmasa, dini görüş ayrılıkları -ırk ayrımı olmadan insanlar sevgiyle, saygıyla, dostça yaşayabilse.
ama tabi artık hiçbir şey iyi insanların elinde değil, insanları, toplumları yöneten bir takım insanların elinde herşey..

gizli reklamlar, subliminal mesajlar, petrol hırsı , para hırsı.. derken unutuldu insanlık .. ama tabiki herşeyin bir zamanı var, ne olursa olsun Allah'a olan inancımızı yitirmemeliyiz.. şu andan sonra bize tek yardım edebilecek kişi o çünkü.

şunu dürüstçe söylüyorum ki geçmiş zamanda yaşamak isterdim.. teknolojinin kısıtlı olduğu, insanlığın üst planda oldugu o zamanlarda.. gerçekten isterdim bunu. şimdi herkes kendi bilgisayarına, telefonuna kısılmış kalmış.. kimse iyilik yapma derdinde değil, iyilik yapanları da görüyoruz yaptıkları iyilikleri herkese reklam yapma derdindeler..
ben halen o sokaktaki hayvanlara yeterince yardımcı olamadığım için üzülüyorum, içerisi sıcak üşümüyorum... rahatım.; peki ya o sokaktaki dostlarımız? kediler , köpekler?



keşke bir gün dünyamız tertemiz bir yer olsa, maddiyat'dan cok insanlar daha önemli seyleri benimsese..
belki bir gün gelir bahsettiğim - umduğum günleri de yaşarız :)

bu blog'umun sonunda da bizzat çevirmiş oldugum bu şarkıyı paylaşmak isterim, bu yazıyı gayet özetleyecektir..
Eddie Vedder - Society;

saygılarımla
ironicl3

unutulmayanlar..

(silindi)