İnsanları tanıdıkça onlardan uzaklaşan, kalabalıklar içerisinde yalnızlığı tecrübe eden birinin hikayesi.. Bir büyükten- küçüğüne nasihatler.. Kaçış, çabalayış ve hayaller..
Kalbinin sesine kulak vermeli insan her zaman. Hayatta yalnızca onu mutlu eden şeyleri yapmalı. Değer görmediği yerde kendisini tüketmemeli. Evrende her şey belli bir düzende ilerler. Çölde yetişen bir lavanta göremezsiniz. Her şey bir dönüşüm halindedir. Çiçekler vakti geldiğinde açar- yapraklar vakit geldiğinde dökülürler. Bu dönüşümün parçası olamayan- tam akside karşısında olan tek canlı türü de bir bakıma insanoğlu. Doğa tek başına bizler için bir kılavuz aslında- her parçasıyla örnek teşkil edebilir. Yalnızca bakabilmek- daha ziyade görebilmek gerekiyor..
Her insanın bir kaçış noktası vardır bu hayatta, kendisini- düşüncelerini özgürce muhafaza edebildiği.. İzin vermemeli hiç kimsenin o yeri tahrip etmesine..
Uzaklara yelken açabilmeli, gerektiğinde...
Sevgilerimle
ironicl3
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder