6 Mayıs 2015 Çarşamba

Maneviyat Eksikliğimiz..

Yıllar geçtikçe zaten azalıyor bu değer içimizde.. hepimizde..
Ve şu saatten sonra da muhtemelen artmayacak pek çok kişide.. Maneviyat, hoşgörü, alçakgönüllülük ne yazık ki bunlar çevre şartları ve aile terbiyesiyle hayatımızın ilk yıllarında kazanılabiliyor, haliyle eğer başlarda bu şartlarda öğrenemedi ise bir şahıs, ileride öğrenme şansı olduğunu düşünmüyorum..
Kişi ilk önce kendini terbiye edebilmeli, başkaları için değil(!) Kendisi için için hata yapmaktan korkmalı, yalan söylemekten kaçınmalı..
En temel bir örnekten gelelim, kimi insanlar vardır çevreye çöp atmaktan çekinmezler, doğa onlar için hiç birşeydir.. Kimileri vardır ki başkalarından çekindikleri için yere çöp atmazlar, yer yer başkaları olmadığı zamanlar yere çöp atabilirler ve kendilerini rahatsız hissetmezler, fakat bazıları vardır ki tek başına iken bile böyle bir davranıştan kaçınır, çünkü başkaları görecek diye değil, o çöpü attığında o doğanın kirleneceğini, o çöpün kendi kendine oradan kalkmayacağının farkındadır, acaba onu yaptığında içi rahat edecek midir? onun yerine birkaç adım daha yürüyüp bir çöp tenekesine atması daha doğru değil midir?


Söylemiş olduğum gibi, maneviyat değerimizi her geçen gün kaybediyoruz fakat bu demek değil ki hepimiz kötüyüz! hayır pek çok iyi insan halen mevcut ülkemizde- dünyamızda... kişi kendini terbiye edebilmeli ki dünya terbiye olsun..
Elbet günümüzde o kadar basit değil, bunu bende biliyorum fakat bir umut demiyorum işte!

Saygılarımla
ironicl3